ڪلاس پنجون (12)
تُون حبيبُ، تُون طبيبُ، تُون دردَ جي دَوا، جانِبَ منهنجي جيءَ ۾، آزار جا اَنواع، صاحبَ ڏي شِفا، ميان! مريضنِ کي.
هِي ٿيا پيدا زمين و آسمان تنهنجري، ڪِينَ آهي هي رڳو پر سڀ جهان تنهنجي ڪري! ٿي بهاري تنهنجي آئي ۽ گهُلي بادِ صبا، گلشنِ…
وطن جي چمن کي سنواري هلو، سنواري، سُڌاري، اُجاري هلو. سخا جي نظر سان نهاري هلو، وفا جي اکر کي اُچاري هلو. سوين سِجَ اُڀ…
ڌڻي تُنهنجي ڏسجي ٿي جت ڪٿ خدائي، ڪرم ساڻ ڪر تون اسان تي ڀلائي. سکون ساڻ سعيي سُپت ۽ سچائي، پروڙيون ۽ پرکيون ڀلائي بُرائي.
آگميو آهي، لَڳههَ پَسُ لطيف چئي، وُٺو مينهن وڏ ڦُڙو، ڪڍو ڌڻ ڪاهي. ڇَنَ ڇڏي پَٽَ پئو، سمر سنباهي، وِهومَ لاهي، آسرو اللهَ مان.
آئي مُند ملهار! پکين ڪئي لَلڪار، رُتيون مڙيئي ڀليون، ڪانهي تُلَ بَهار، انگوريون ۽ ڪيتڪيون، کڙيا کٽڻهار، کليو گل گلاب جو، هنڌ هنڌ ٿي هُٻڪار،…
هي سرسبز ٻنيون ۽ ٻارا وطن جا، وڻن واهه جو ٿا نظارا وطن جا. اچو کيت کيڙيون، اچو سونُ ميڙيون، ڀلا ڏاند آهن ڀٽارا وطن…
ٻنيون ٻارا باغ سنواريون، پنهنجا گهر ۽ گهاٽَ اُجاريون، روشن مُسَتقبلَ ڏي نهاريون، اچو ته پنهنجو ڳوٺُ سُڌاريون. رستن تي ڇڻڪارَ ڪنداسون، پاسن کان وڻڪارَ…