اَڄُ پڻ اُتر پاري ڏي، ڪَڪريون ڪارِيون،
وَسي ٿو وَسي ٿو وَڏ ڦُڙو، ٽَهَڪَنِ ٿيون ٽارِيون،
لَٿنِ لُکَ ”لطيف“ چئي، ڍايُن تاساريون،
ڀِڄنديون ڀَٽاريون، وري وَٿاڻين آئيون.
اَڄ پڻ اُتر پار ڏي، ڪَڪر ڪيائين،
مُندائتي مِينهَن جي، رُت نه روڪيائين،
پَلَرُ پَلٽيائين، سانگيُن گهڻا سُک ٿيا.
شاهه عبداللطيف ڀٽائي
